گیاه‌پالایی خاک‌های آلوده به فلزات با استفاده از اصلاح‌کننده‌های آلی

کربن فعال حاوی مواد کربنی مشتق شده از زغال چوب است. کربن فعال از طریق پیرولیز مواد آلی با منشاء گیاهی تولید می‌شود. این مواد شامل زغال سنگ، پوسته نارگیل و چوب هستند.باگاس نیشکر،پوسته سویاو خلاصه (دیاس و همکاران، ۲۰۰۷؛ پاراسکوا و همکاران، ۲۰۰۸). در مقیاس محدود،کودهای حیوانیهمچنین برای تولید کربن فعال استفاده می‌شوند. استفاده از کربن فعال برای حذف فلزات از فاضلاب رایج است، اما استفاده از آن برای بی‌حرکت کردن فلزات در خاک‌های آلوده رایج نیست (Gerçel and Gerçel, 2007; Lima and Marshall, 2005b). کربن فعال مشتق شده از کود مرغی ظرفیت اتصال عالی به فلزات داشت (Lima and Marshall, 2005a). کربن فعال اغلب به دلیل ساختار متخلخل، مساحت سطح بزرگ و ظرفیت جذب بالا برای اصلاح آلاینده‌ها در خاک و آب استفاده می‌شود (Üçer et al., 2006). کربن فعال، فلزات (Ni، Cu، Fe، Co، Cr) را از محلول از طریق رسوب به صورت هیدروکسید فلز، جذب روی کربن فعال، حذف می‌کند (Lyubchik et al., 2004). کربن فعال مشتق شده از پوست بادام به طور موثری Ni را از فاضلاب با و بدون H2 حذف کرد.₂SO₄درمان (هاسار، ۲۰۰۳).

اخیراً، بیوچار به دلیل اثرات مفیدش بر خواص فیزیکی و شیمیایی مختلف خاک به عنوان یک اصلاح‌کننده خاک مورد استفاده قرار گرفته است (بیسلی و همکاران، ۲۰۱۰). بیوچار بسته به ماده اولیه، حاوی مقادیر بسیار بالایی (تا ۹۰٪) از این ماده است (چان و شو، ۲۰۰۹). افزودن بیوچار، جذب کربن آلی محلول را بهبود می‌بخشد،پی اچ خاک، فلزات موجود در شیرابه‌ها را کاهش داده و مواد مغذی ماکرو را تکمیل می‌کند (Novak et al., 2009; Pietikäinen et al., 2000). ماندگاری طولانی مدت بیوچار در خاک، ورود فلزات را از طریق کاربرد مکرر سایر اصلاح‌کننده‌ها کاهش می‌دهد (Lehmann and Joseph, 2009). Beesley et al. (2010) نتیجه گرفتند که بیوچار به دلیل افزایش کربن آلی و pH، کادمیوم و روی محلول در آب را در خاک‌ها کاهش می‌دهد. کربن فعال غلظت فلزات (نیکل، مس، منگنز، روی) را در شاخه‌های گیاهان ذرت رشد یافته در خاک‌های آلوده در مقایسه با خاک اصلاح نشده کاهش داد (Sabir et al., 2013). بیوچار غلظت بالای کادمیوم و روی محلول را در خاک آلوده کاهش داد (Beesley and Marmiroli, 2011). آنها نتیجه گرفتند که جذب، مکانیسم مهمی برای حفظ فلزات توسط خاک‌ها است. بیوچار غلظت کادمیوم و روی را به ترتیب به میزان 300 و 45 برابر در غلظت شیرابه آنها کاهش داد (بیسلی و مارمیرولی، 2011).