گیاه پالایی خاکهای آلوده به فلزات با استفاده از اصلاحات آلی

کربن فعال حاوی مواد کربنی است که از زغال چوب به دست می آید.کربن فعال از تجزیه در اثر حرارت مواد آلی با منشاء گیاهی تولید می شود.این مواد عبارتند از زغال سنگ، پوسته نارگیل و چوب،باگاس نیشکر،پوسته سویاو به طور خلاصه (دیاس و همکاران، 2007؛ پاراسکوا و همکاران، 2008).در مقیاس محدود،کودهای حیوانیهمچنین برای تولید کربن فعال استفاده می شود.استفاده از کربن فعال برای حذف فلزات از فاضلاب رایج است، اما استفاده از آن برای تثبیت فلز در خاک های آلوده رایج نیست (گرچل و گرچل، 2007؛ لیما و مارشال، 2005b).کربن فعال حاصل از کود مرغی دارای ظرفیت اتصال فلزی عالی بود (لیما و مارشال، 2005a).کربن فعال اغلب به دلیل ساختار متخلخل، سطح بزرگ و ظرفیت جذب بالا برای پاکسازی آلاینده ها در خاک و آب استفاده می شود (Üçer et al., 2006).کربن فعال فلزات (نیکل، مس، آهن، کو، کروم) را از محلول از طریق رسوب به عنوان هیدروکسید فلز، جذب روی کربن فعال حذف می کند (لیوبچیک و همکاران، 2004).AC مشتق شده از پوسته بادام به طور موثر نیکل را از فاضلاب با و بدون H حذف می کند₂SO₄درمان (حصار، 1382).

اخیراً بیوچار به دلیل اثرات مفید آن بر خواص فیزیکی و شیمیایی مختلف خاک به عنوان اصلاح کننده خاک مورد استفاده قرار گرفته است (Beesley et al., 2010).Biochar حاوی محتویات بسیار بالایی است (تا 90٪) بسته به ماده اصلی (چان و زو، 2009).افزودن بیوچار جذب کربن آلی محلول را بهبود می بخشد.pH خاک، فلزات موجود در شیرابه ها را کاهش می دهد و مواد مغذی کلان را تکمیل می کند (Novak et al., 2009; Pietikäinen et al., 2000).ماندگاری طولانی مدت بیوچار در خاک باعث کاهش ورودی فلزات از طریق اعمال مکرر اصلاحات دیگر می شود (Lehmann and Joseph, 2009).بیزلی و همکاران(2010) به این نتیجه رسیدند که بیوچار باعث کاهش کادمیوم و روی محلول در آب در خاک به دلیل افزایش کربن آلی و pH شد.کربن فعال باعث کاهش غلظت فلز (نیکل، مس، منگنز، روی) در شاخساره گیاهان ذرت رشد شده در خاک های آلوده نسبت به خاک اصلاح نشده شد (سابیر و همکاران، 2013).بیوچار غلظت بالای کادمیوم و روی محلول را در خاک آلوده کاهش داد (بیزلی و مارمیرولی، 2011).آنها به این نتیجه رسیدند که جذب یک مکانیسم مهم برای حفظ فلزات توسط خاک است.Biochar غلظت Cd و Zn را به ترتیب به 300 و 45 برابر کاهش در غلظت شیرابه آنها کاهش داد (Beesley and Marmiroli, 2011).