اتر سلولز اغلب یک جزء ضروری در ملات‌های خشک است. زیرا یک عامل مهم نگهدارنده آب با خواص عالی نگهدارنده آب است. این خاصیت نگهدارنده آب می‌تواند از تبخیر زودرس آب در ملات مرطوب یا جذب آن توسط بستر جلوگیری کند، زمان کارکرد ملات مرطوب را طولانی‌تر کند، از هیدراته شدن کامل سیمان اطمینان حاصل کند و در نهایت خواص مکانیکی ملات را تضمین کند، که به ویژه برای ساخت ملات‌های نازک (مانند ملات‌های گچ‌کاری) و ملات‌ها در بسترهای بسیار جاذب (مانند بلوک‌های بتنی هوادهی شده)، دمای بالا و شرایط خشک مفید است.
خاصیت نگهداری آب سلولز ارتباط زیادی با ویسکوزیته آن دارد. هرچه ویسکوزیته اتر سلولز بیشتر باشد، عملکرد نگهداری آب آن بهتر است. ویسکوزیته یک پارامتر مهم در عملکرد MC است. در حال حاضر، تولیدکنندگان مختلف MC از روش‌ها و ابزارهای مختلفی برای آزمایش ویسکوزیته MC استفاده می‌کنند و روش‌های اصلی عبارتند از Haake Rotovisko، Hoppler، Ubbelohde و Brookfield. برای یک محصول واحد، نتایج ویسکوزیته اندازه‌گیری شده با روش‌های مختلف بسیار متفاوت است و برخی حتی به صورت تصاعدی متفاوت هستند. بنابراین، هنگام مقایسه ویسکوزیته‌ها، انجام این کار بین روش‌های آزمایش یکسان، از جمله دما، روتور و غیره، مهم است.
به طور کلی، هرچه ویسکوزیته بالاتر باشد، اثر احتباس آب بهتر است. با این حال، هرچه ویسکوزیته بالاتر باشد، وزن مولکولی MC بیشتر و کاهش متناظر در حلالیت آن وجود دارد که تأثیر منفی بر مقاومت و عملکرد ساختمانی ملات دارد. هرچه ویسکوزیته بالاتر باشد، اثر غلیظ شدن روی ملات آشکارتر است. هرچه ویسکوزیته بالاتر باشد، ملات مرطوب چسبنده‌تر خواهد بود، چه در ساخت و ساز، همانطور که توسط خراشنده چسبنده و چه چسبندگی بالا به زیرلایه نشان داده شده است. با این حال، به افزایش مقاومت ساختاری خود ملات مرطوب کمک زیادی نمی‌کند. در هر دو ساخت و ساز، عملکرد ضد افت آن آشکار نیست. برعکس، برخی از اترهای متیل سلولز اصلاح شده با ویسکوزیته کم تا متوسط اما عملکرد عالی در بهبود مقاومت ساختاری ملات مرطوب دارند.
زمان ارسال: 10 مارس 2022