خواص غلیظ‌کنندگی اترهای سلولزی

اترهای سلولزی ویسکوزیته بسیار خوبی به ملات مرطوب می‌دهند، قابلیت اتصال ملات مرطوب به زیرلایه را به طور قابل توجهی افزایش می‌دهند و مقاومت ملات در برابر شره کردن را بهبود می‌بخشند و به طور گسترده در ملات گچ کاری، ملات اتصال آجر و سیستم‌های عایق خارجی استفاده می‌شوند. اثر غلیظ‌کنندگی اتر سلولزی همچنین می‌تواند قابلیت ضد پراکندگی و همگنی مواد تازه مخلوط شده را افزایش دهد، از لایه لایه شدن مواد، جداشدگی و ترشح آب جلوگیری کند و می‌تواند در بتن الیافی، بتن زیر آب و بتن خودتراکم استفاده شود.

اثر غلیظ‌کنندگی اترهای سلولزی بر روی مواد سیمانی ناشی از ویسکوزیته محلول اتر سلولزی است. در شرایط یکسان، هرچه ویسکوزیته اتر سلولزی بالاتر باشد، ویسکوزیته ماده سیمانی اصلاح‌شده بهتر است، اما اگر ویسکوزیته خیلی بالا باشد، بر سیالیت و کارایی ماده تأثیر می‌گذارد (مثلاً چاقوهای گچی چسبنده). ملات‌های خودترازشونده و بتن‌های خودتراکم که به سیالیت بالایی نیاز دارند، به ویسکوزیته پایین اترهای سلولزی نیاز دارند. علاوه بر این، اثر غلیظ‌کنندگی اترهای سلولزی، نیاز به آب مواد سیمانی را افزایش داده و بازده ملات را افزایش می‌دهد.

ویسکوزیته محلول‌های سلولز اتر به عوامل زیر بستگی دارد: وزن مولکولی سلولز اتر، غلظت، دما، سرعت برش و روش آزمایش. در شرایط یکسان، هر چه وزن مولکولی سلولز اتر بیشتر باشد، ویسکوزیته محلول بیشتر است. هر چه غلظت بیشتر باشد، ویسکوزیته محلول نیز بیشتر است. در استفاده از آن باید توجه داشت که از دوز بیش از حد و تأثیر بر خواص کاری ملات و بتن جلوگیری شود. ویسکوزیته محلول سلولز اتر با افزایش دما کاهش می‌یابد و هر چه غلظت بیشتر باشد، تأثیر دما بیشتر است. محلول سلولز اتر معمولاً یک سیال شبه پلاستیک است که ماهیت نازک شدن برشی دارد. هرچه سرعت برشی آزمایش بیشتر باشد، ویسکوزیته کمتر است، بنابراین چسبندگی ملات تحت عمل نیروهای خارجی کاهش می‌یابد که این امر منجر به ساخت خراشیده ملات می‌شود، به طوری که ملات می‌تواند همزمان کارایی و چسبندگی خوبی داشته باشد. از آنجا که محلول اتر سلولز یک سیال غیر نیوتنی است، روش‌های آزمایش ویسکوزیته، ابزار دقیق یا محیط آزمایش، نتایج آزمایش محلول اتر سلولز یکسان ممکن است بسیار متفاوت باشد.