آلودگی هوا و آب همچنان یکی از مهم‌ترین مسائل جهانی است که اکوسیستم‌های حیاتی، زنجیره‌های غذایی و محیط‌زیست لازم برای زندگی انسان‌ها را به خطر می‌اندازد.
آلودگی‌های آب معمولاً از یون‌های فلزات سنگین، آلاینده‌های آلی نسوز و باکتری‌ها ناشی می‌شوند که آلاینده‌های سمی و مضر ناشی از فرآیندهای صنعتی و فاضلاب هستند که به طور طبیعی تجزیه نمی‌شوند. این موضوع با اوتروفیکاسیون توده‌های آبی تشدید می‌شود که می‌تواند منجر به شرایط مساعد برای تکثیر تعداد زیادی از باکتری‌ها شود که باعث آلودگی بیشتر و تأثیر نامطلوب بر کیفیت آب می‌شود.
آلودگی هوا عمدتاً از ترکیبات آلی فرار (VOCs)، اکسیدهای نیتروژن (NOx)، اکسیدهای گوگرد (SOx) و دی اکسید کربن (CO) تشکیل شده است.2) - آلاینده هایی که عمدتاً از سوزاندن سوخت های فسیلی ناشی می شوند. تاثیر CO2به عنوان یک گاز گلخانه ای به طور گسترده با مقادیر قابل توجهی CO مستند شده است2تاثیر قابل توجهی بر آب و هوای زمین دارد.
طیف وسیعی از فناوری‌ها و رویکردها به منظور پاسخگویی به این مسائل، از جمله جذب کربن فعال، اولترافیلتراسیون، و فرآیندهای اکسیداسیون پیشرفته (AOPs) با هدف مقابله با مسائل آلودگی آب توسعه داده شده‌اند.
از سیستم جذب VOCs، متوجه خواهید شد که کربن فعال ستونی یک بخش جدایی ناپذیر است و در سیستم های تصفیه VOCs به عنوان رسانه جاذب مقرون به صرفه استفاده می شود.
کربن فعال، که از پایان جنگ جهانی اول در صنعت گسترده شده بود، تا اواسط دهه 1970 به دلیل گزینش پذیری آن در حذف بخارات آلی از جریان گاز حتی در حضور آب، انتخاب ارجح برای کنترل آلودگی هوا از VOCها بود.
سیستم جذب معمولی بستر کربن - سیستمی که بر بازسازی تیمی تکیه دارد - می تواند یک تکنیک موثر برای بازیابی حلال ها برای ارزش اقتصادی آنها باشد. جذب زمانی اتفاق می افتد که بخار حلال با یک بستر کربن تماس پیدا کند و روی سطح کربن فعال متخلخل جمع شود.
جذب بستر کربن در عملیات بازیابی حلال در غلظت حلال بالای 700 ppmv موثر است. به دلیل الزامات تهویه و کدهای آتش سوزی، رویه معمولی این بوده است که غلظت حلال را زیر 25 درصد از حد پایین تر انفجار (LEL) نگه دارید.
زمان ارسال: ژانویه 20-2022