اثر جذب هوا از اتر سلولز

اترهای سلولزی پلیمرهای مصنوعی ساخته شده از سلولز طبیعی و اصلاح شده شیمیایی هستند. اتر سلولز مشتقی از سلولز طبیعی است. برخلاف پلیمرهای مصنوعی، تولید اتر سلولز بر اساس سلولز، اساسی ترین ماده، یک ترکیب پلیمری طبیعی است. با توجه به ویژگی ساختار سلولز طبیعی، سلولز خود توانایی واکنش با عوامل اتر کننده را ندارد. با این حال، پس از تصفیه محلول‌کننده‌ها، پیوندهای قوی هیدروژنی بین و درون زنجیره‌های مولکولی از بین می‌رود و فعالیت گروه هیدروکسیل با قابلیت واکنش به سلولز قلیایی آزاد می‌شود و پس از واکنش عامل اتری‌کننده، یک گروه OH تبدیل می‌شود. به یک گروه OR برای به دست آوردن اتر سلولز.

اترهای سلولزی دارای اثر جذب هوا بر روی مواد سیمانی تازه مخلوط شده هستند. اترهای سلولزی دارای هر دو گروه آبدوست (هیدروکسیل، اتر) و آبگریز (حلقه متیل، گلوکز) هستند و سورفکتانت هایی با فعالیت سطحی هستند و بنابراین دارای اثر جذب هوا هستند. اثر جذب هوا از اتر سلولز باعث ایجاد اثر "توپ" می شود که می تواند عملکرد کاری مواد تازه را بهبود بخشد، مانند افزایش انعطاف پذیری و صافی ملات در طول عملیات، که برای پخش ملات مفید است. همچنین باعث بهبود عملکرد ملات و کاهش هزینه تولید ملات می شود. اما باعث افزایش تخلخل مواد سخت شده و کاهش استحکام و مدول الاستیک و غیره می شود. خواص مکانیکی.

اتر سلولز به عنوان یک سورفکتانت همچنین دارای اثر مرطوب کنندگی یا روان کنندگی بر روی ذرات سیمان است که همراه با اثر جذب هوا سیالیت مواد سیمانی را افزایش می دهد، اما اثر غلیظ کننده آن باعث کاهش سیالیت و اثر اتر سلولز بر سیالیت می شود. مواد سیمانی ترکیبی از اثرات روان کننده و غلیظ کننده است. به طور کلی، زمانی که مقدار اتر سلولز بسیار کم است، عمدتاً اثر پلاستیک سازی یا کاهش آب را نشان می دهد. وقتی مقدار زیاد باشد، اثر غلیظ شدن اتر سلولز به سرعت افزایش می‌یابد و اثر جذب هوای آن تمایل به اشباع دارد، بنابراین اثر غلیظ شدن را نشان می‌دهد یا نیاز به آب را افزایش می‌دهد.